อีกครั้งที่ฉันล้มลง
อีกครั้งที่ต้องทุกข์
ระทมเหมือนเก่า
อีกครั้งที่ต้องเสียใจ
อีกครั้งที่ไม่เหลือใครเคียงข้างเรา
และพายุก็พัดเข้ามา
หมุนความเลวร้ายซ้ำเติมที่ฉัน
ไม่ทันเช็ดน้ำตาจากรอยแผลเก่า
ฉันยังทนความปวดร้าวไม่ได้
มันเจ็บจนไม่เหลือน้ำตาให้เสียใจ
เจ็บเกินจะฝืนแรงลมที่พัดผ่าน
พายุยังหมุนทำลายในหัวใจ
ฉันขอทีได้ไหม ช่วยพัดพา
ความเจ็บช้ำนี้ไปซักที
ไม่รู้และไม่เข้าใจ
ไม่รู้ว่าต้องเสียน้ำตาอีกเท่าไร
จนกว่าฟ้านั้นจะสมใจ
ฉันต้องหมดลมหายใจใช่ไหม
ไม่ทันเช็ดน้ำตาจากรอยแผลเก่า
ฉันฝืนทนความปวดร้าวอีกไม่ไหว
มันเจ็บจนไม่เหลือน้ำตาให้เสียใจ
เจ็บเกินจะฝืนแรงลมที่พัดผ่าน
พายุยังหมุนทำลายในหัวใจ
ฉันขอทีได้ไหม ช่วยพัดพา
ความเจ็บช้ำนี้ไปได้ไหม
วังวนแห่งความเสียใจ
จะติดอยู่อีกนานแค่ไหน
มันเจ็บจนไม่เหลือน้ำตาให้เสียใจ
เจ็บเกินจะฝืนแรงลมที่พัดผ่าน
พายุยังหมุนทำลายในหัวใจ
ฉันขอทีได้ไหม ช่วยพัดพา
ความเจ็บช้ำนี้ไปสักที
ช่วยพัดมันไปสักที